Moda dla kobiet była ograniczona do odzieży, która mogła być ukryta, gdy była potrzebna lub noszona z niewielką uwagą. Linie, kształty, tkaniny i kolory dostępnych ubrań były generalnie ograniczone do tego, co można było znaleźć w domu towarowym. Specjalistyczna odzież, taka jak damskie spodnie, spódnice, bluzki, sukienki i buty zyskała popularność, ponieważ kobiety walczyły o swoje prawo do bycia uznanymi za równe obywatelki. Specjalistyczna odzież została zaprojektowana dla wygody kobiet.

Długie, proste linie i wygodne kolory rządziły na scenie mody w latach 70. W lecie, moda damska miała tendencję do włączania chłodnych tkanin i wzorów, jednak w zimie konieczna stała się ochrona przed zimnem. Na początku lat 70-tych średni rozmiar mody damskiej wynosił 34, czyli o jeden cal mniej niż rozmiar znaleziony we wczesnych latach 50-tych. W chłodniejszym klimacie, moda damska miała tendencję do skupiania się wokół dłuższych, podwójnych spódnic i swetrów, podczas gdy w cieplejszym klimacie nosiły one lekkie letnie sukienki i szorty.

Ewolucja mody

Moda damska końca lat 60. była dyktowana przez pełne kwiatów pokolenie hipisów, co zaowocowało pełnymi kwiatów, teksturowanymi ubraniami i fryzurami. Duża część tej mody była kontrkulturowa, a jej definicja i wpływ są nadal w fazie zmian. Moda damska końca lat 60. stanowiła zerwanie z konwencją i pozwalała na swobodę twórczą; dawała kobietom więcej opcji w ich modzie.